ما به داشتن روابط سالم با آدم‌ها نیازمندیم. به بازخوردها، به داشتن خوشحالی‌های مشترک و در کنار هم بودن‌ها در لحظات دشوار نیازمندیم. اما وقتی رفتارهای خاص و عجیب‌وغریبی داریم، مثلا خیلی محکم می‌گوییم اخلاقم این است که…، رفتارم این است که….، باید انتظار رفتارهای خاص و عجیب‌وغریب از سوی آدم‌ها را نیز داشته باشیم. نمی‌شود که اخلاق‌مان نادیده گرفتن و اهمیت ندادن به بقیه باشد، ولی انتظار داشته باشیم دیگران برای داشتن‌مان سرودست بشکنند. یا باید روی اولی کار کنیم، یا باید قید دومی را بزنیم.
سلام
امروز دقیقا مصداق این سخن شما رو تجربه کردم
از یکی یه کمکی خواستم و طرف سر باز زد و تلفنم رو قطع کرد یادم اومد که چند وقت پیش یه نفر از من یه کمکی خواست که نتونستم کمکش کنم و امروز چوبش رو خوردم
” این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا ”
دنیای ما دنیای روابط هست و هر کس روابط قوی تری داشت موفق تره ، این جمله برام ثابت شده و شاید اشتباه فکر کنم ولی توی این جهان کسی که بخواد به صورت تکی پیش بره و بگه من به هیچ کس نیازی ندارم پس هیچ کس هم نباید از من درخواست کمک کنه قطعا شکست خواهد خرد
پشت هر آدم موفقی یک آدم موفق تر هست !
فقط باید آدم موفق خودمون رو پیدا کنیم و خودمون رو بهش قلاب کنیم تا ما رو با خودش بکشه بالا !
دروغ میگن راز موفقیت در تلاش و پشتکار هست ، به نظر من راز موفقیت در پیدا کردن آدم موفق هست !
هر کی رو میبینم به یه جایی رسید دُمش به دُم یکی دیگه وصل بود !
حالا شاید با فکر من مخالف باشید ولی خب اینم یه نوع فکره دیگه
امیدوارم آدم خودتون رو پیدا کنید !
به نظر من، حتما باید آدم‌های موفق‌تر از خودمون در اطراف‌مون داشته باشیم. این افراد افق دیدمون رو بالا می‌برن. نیاز به تغییر و تلاش و داشتن هدف رو مکرر یادآوری میکنن. همین خودش می‌شه گرفتن دست‌مون. اینجوری کم‌کم میوفتیم توی مسیر خودمون. در این مسیر هم افراد بیشتری رو می‌شناسیم که می‌تونیم باهم هم‌مسیر باشیم. بهش شبکه‌سازی هم میگن. الان که اینترنت و شبکه‌های اجتماعی هست دسترسی به افراد هم‌مسیرمون هم آسون‌تره. افراد دست و دل باز کم هستند، اما هستند که راهنمایی‌مون کنند. ولی اونجوری که کسی بیاد و ما رو به منقار بگیره و ببره اون بالا بالاها فکر نکنم باشه.
جیم ران می‌گوید : شما میانگین ۵ نفری هستید که با آنها ارتباط دارید.
ممنونم از این نقل‌قول. من خیلی باور دارم به این حرف جیم ران. یه نوشته هم دارم دربارش:
شاید ما میانگین پنج نفری هستیم که بیشتر از همه به آنها فکر می‌کنیم