«پاداش خوب انجام دادن کاری بیشتر انجام دادن آن است.» وقتی این نقل قول زیبا از جوناس سالک را خواندم، طبق معمول همیشه اسمش را در گوگل جستجو کردم تا اطلاعاتی کلی درباره خودش و فعالیت‌هایش به دست بیاورم. به لطف همین گوگل تا کنون با دهها یا شاید هم صدها دوست در قرون مختلف و با شغل‌ها و پیشه‌های مختلف در سراسر جهان آشنا شده‌ام. نمی‌دانم حرف‌های خوب صاحبانشان را پیدا می‌کنند یا صاحبانشان آنها را؟ به هر تقدیر ارزشمند هستند.

امشب جوناس سالک حیرتم را برانگیخت. او کاشف واکسن فلج اطفال در قرن بیستم است و از حق کشف امتیاز واکسنش چشم‌پوشی کرده است و آن را به مردم بخشیده است. چیزی در حدود هفت و نیم میلیون دلار. او پاداشِ خوب انجام دادن کارش را با بیشتر ادامه دادن کارش و کار روی واکسن ایدز گرفت تا اینکه در سن هشتاد سالگی از دنیا رفت. این جمله معروفی است که از او به یادگار مانده است:

«من هم رویا داشتم و هم کابوس، ولی به خاطر رویاهایم بر کابوس هایم غلبه کردم.» (نقل از سایت imna.ir)

نکته جالب دیگری که در این مدت از جستجوی اسامی افراد فهمیده‌ام این است که شغل اصلی همه‌شان نویسنده نبوده است. از مشاغل و تخصص‌های گوناگون، چه روی زمین و چه روی هوا دستی بر نوشتن داشته‌اند. چه سیاستمدار، چه قاضی، چه منجم، چه پزشک، چه کارآفرین، چه معلم، چه موسیقی‌دان و غیره، به نوشتن هم توجه داشته‌اند. و امروزه شاید جملات و آثاری که از آنها باقی مانده است ماندگارتر از دیگر فعالیت‌هایشان باشد یا شاید آثار مکتوب‌شان نام دیگر فعالیت‌هایشان را زنده می‌کند.

راستی ما برای رویاهایمان چه می‌توانیم بکنیم؟