-نوشتن باعث می‌شود آگاهی‌مان نسبت به یک فرآیند بیشتر شود، مثلا وقتی دارم یک دورهٔ بی‌حوصلگی را سپری می‌کنم، اگر از حال و احوال هر روزم بنویسم، دست آخر یک اطلاعات جامع از خودم دربارهٔ این موضوع خواهم داشت. سر حوصله کمی وضعیت خودم رو تحلیل کنم ببینم چرا اونجوری شدم، چیکار کنم بهتره، چیکار نکنم بهتره و … تا دفعهٔ بعد که دوباره به این شرایط دچار شدم از دفترچهٔ راهنمایی که برای خودم تهیه کردم استفاده کنم و حال خودم رو کمی بهتر از دفعات قبل مدیریت کنم.

-شاید آن کسی که بیش از همه تلاش می‌کند، امیدش از همه کمتر است. می‌خواهد این تلاش را جایگزین آن امید کند.

-بیشترین زمان و انرژی‌مان صرف کارهای تکراری با همان نتایج تکراری می‌شود.

-همین.