اوایل که می‌خواستم مطلبی دربارهٔ موضوعی بنویسم، بدون اغراق تمام طول روز را به آن فکر می‌کردم. شاید شب‌ها هم به آن فکر می‌کردم، چون بعضی صبح‌ها به محض بیدار شدن نکته‌ای به ذهنم می‌رسید که باید به نوشته‌ام اضافه می‌کردم. گاهی اینقدر در حال و هوای یک موضوع برای نوشتن بودم که دوست نداشتم با کسی حرف بزنم یا کار خیلی متفاوتی انجام بدهم که از آن دنیای ذهنی‌ام خارج شوم. در نهایت، وقتی شروع به نوشتن می‌کردم و از میان آزادنویسی‌هایم یک پست وبلاگی دویست سیصد کلمه‌ای بیرون می‌کشیدم، احساس می‌کردم تلاش‌هایم به ثمر رسیده است و از این توانایی‌ام خوشحال می‌شدم.

البته الآن هم همینطور است و تقریبا از هیچ فرصتی برای پیدا کردن و پرورش دادن ایده‌ای چه در ذهنم و چه روی کاغذ فروگذار نمی‌کنم، حتی دستم (ذهنم) کمی هم راه افتاده است. فقط یک تفاوت مهمی وجود دارد. اینکه اوایل، شوقم برای کشف ایده‌ای برای نوشتن و به ثمر رساندنش مرا از تمامی حواسپرتی‌های آنلاین و آفلاین دور می‌کرد. اما الآن حواسپرتی‌ها به رقبای جدی‌تری تبدیل شده‌اند و آن شور و شوقم گاهی اوقات و بسته به شرایط مختلف کم و زیاد می‌شود و نیازمند اراده بیشترم برای متوقف نشدن و حفظ آن است. البته نه تنها برای نوشتن، که برای ترجمه هم اینگونه می‌شوم.

با یکبار آنلاین شدن و باز کردن یکی از شبکه‌های اجتماعی، سیلی از پیام‌ها و پست‌های مختلف و بی‌ربط و باربط است که به سویت روانه می‌شوند. همه‌شان هم کوتاه و جذاب هستند که با خودت می‌گویی دیدن چند تایش زمانی نمی‌برد و به جایی بر نمی‌خورد. همینطوری توجیه، توجیه و توجیه تا می‌بینی که با بیل باید از آن جدایت کنند. هر چه آنلاین‌تر، لابد ضربهٔ بیل محکم‌تر! به ندرت پیش می‌آید که پستی حاوی نکتهٔ مهمی باشد که ما را به سوی کاری حرکت دهد. من که نمی‌توانم بیش از سه ثانیه مطالب پست‌های تلگرامی، اینستاگرامی را به خاطر بسپارم. من آدمِ گذری رد شدن نیستم، اما شبکه‌های اجتماعی آدم را وادار می‌کند هی بروی سراغ پیام‌های بعدی و بعدی. وگرنه، شده یک پست وبلاگی روزها در لپ‌تاپم باز باشد تا خوب بفهمم‌ش.

اینگونه توجه و تمرکزمان را به قیمت ارزانی در شبکه‌های اجتماعی خرج می‌کنیم و نوبت به خواندن یک متن بلند یا کتاب یا نوشتن که می‌رسد، حوصله‌مان نمی‌گیرد. در صورتی که ما بیش از همه محتاج کتاب‌ها و فعالیت‌هایی مثل نوشتن هستیم که با آنها تمرین متمرکز شدن کنیم و چیزی هم یاد بگیریم و از مفید سپری کردن زمان‌مان احساس خوبی به دست بیاوریم.