سایت گنجور همیشه توی لپتاپم باز است. تا حالا ندیده بودم این همه شاعر و این همه شعر دسته به دسته با نظم و ترتیب یکجا نشسته باشند. برایم تبلوری از عظمت است؛ عظمت شاعرها، عظمت کلمات و عظمت اندیشهشان. یادم بیوفتد و حوصله داشته باشم میروم کلمهای در آن جستجو میکنم و شاعری هم انتخاب میکنم و مینشینم به خواندن. امروز این دو بیت شعر چشمم را گرفت:
عجب دارم درون عاشقان را
که پیراهن نمیسوزد حرارت
جمال دوست چندان سایه انداخت
که سعدی ناپدیدست از حقارت
قبلترها فکر میکردم شعرخوانی برای پیرمردهاست. هم معنیاش را درک میکنند و هم خوب و روان میخوانند و هم بهشان میآید. اما حالا میگویم شعر نخواندن یعنی محرومیت از زیباییها. شعر پیر و جوان ندارد؛ هر آدمی باید دهانش به حلاوت شعر شیرین شود، بگذارد ذهنش ضربآهنگ شعر را گرفته و درسهایش را فرابگیرد.