اما هنوز یک راند دیگر مانده. تمام بلندپروازی‌هایت در سه راند قبلی تعدیل شده‌اند، سه راند فرصت آزمون و خطا داشتی، حالا دیگر واقع‌بین‌تر هستی و دید بهتری از کارهایی که باید انجام دهی داری. کار را که کرد؟ آنکه تمام کرد. ببین کجاها ضعیف عمل کردی؟ چرا؟ آیا می‌توانی بهترش کنی؟ چگونه؟ و بهترش کن. کجاها عملکرد خوبی داشتی؟ آفرین. همچنان ادامه بده.

امسال، آنلاین بودن تغییر مهمی در زندگی‌ام بود. کارم که دورکاری است، کلاس‌های زبان که آنلاین شدند و اینستاگرام‌دار هم که شدم. در طی این سالها اصلا اینقدر آنلاین نبودم. خب باید یک‌جوری خودم را با این تغییر سازگار می‌کردم. به هر نحو بود، از کارم عقب نماندم. البته از توی خانه کار کردن خودش یک کار جداست. باید حوصله داشته باشی، تنبلی‌ات نگیرد، حس کار داشته باشی، مراقب باشی چاق نشوی، در جریان تمام امورات خانه هستی، روحیه‌ات را حفظ کنی، هم‌چنان که با لباس‌ خانه راحت هستی اما باید کارهایت را به صورت جدی و به موقع انجام بدهی و … تازه هدف‌های اول سالت را هم پیگیری کنی و کارهایی که یکهو پیش می‌آیند را هم انجام بدهی. تازه باید از عملکرد خودت راضی هم باشی تا بتوانی بگویی اوضاع خوب است.

تا اینجا، می‌توانم بگویم نسبتا راضی هستم. دو کار مهمی که انجام دادم این بوده که میز و صندلی‌ام را جوری گذاشته‌ام که یک‌دفعه که رفتم و نشستم به راحتی‌ها نتوانم بیرون بیایم. عبور و مرور به پشت میزم را سخت کرده‌ام. من اگر بتوانم یک‌جا آرام بگیرم، اتفاق‌های خوبی رقم می‌خورد. دیگر لپ‌تاپم را با خودم روی فرش نمی‌آورم تا یک چایی با هم بخوریم و با هم راحت‌تر باشیم و حرمت کار زیر سؤال برود.

دیگر اینکه صبح‌ها، مانتو شلوار می‌پوشم و می‌روم پشت میزم. حس جدی‌تری دارد. این دو کار، تا اینجا برایم مفید بوده‌اند. خدا خیر بدهد مرا با این کارهایم! چند تا کار دیگر مانده که فکر کنم این زمستان را با آنها سر کنم. آنها هم در جهت بهتر شدن عادت‌های روزانه‌ام هستند. از آنها هم خواهم نوشت.

هر سالی را که تحویل می‌گیریم، باید بهتر از آنچه تحویل گرفته‌ایم تحویل بدهیم.