«صدای آهستهای در درون همهمان منتظر باور شدن است.»
همیشه حق تقدم با این جمله است. نویسنده جمله را پیدا نکردم. شاید ضربالمثلی چیزی باشد. سه بار از چیزی نوشتم و پاک کردم تا این جمله از آن ته تهای ذهنم یادم آمد. خیلی رسا و فهمیدنی است. گوش شنوا میخواهد.