میگن اونایی که قدرت واقعی دارن، ترس از دست دادنش رو ندارن. تصوری از قدرت واقعی ندارم ولی فکر می‌کنم همون اطمینانی هست که به درستی کارها و رفتارهامون داریم که حتی در شرایط سخت هم ازشون پشیمون نمی‌شیم و پاشون می‌ایستیم. این ایستادگی، قدرت واقعیه. قدرت واقعی در برابر خودمون مهم‌تر از در برابر بقیه‌ست. وقتی سربازهامون یکی یکی به زانو می‌افتند و بخشی از قلمرومون به تصرف بیرونیان (سلسله‌ای که هر آنچه در بیرون از ما قرار دارد را شامل می‌شود) در میاد و خودمون در آخرین قلعه نظاره‌گر هستیم، قدرت واقعی به کارمون میاد. قدرت واقعی کمک‌مون می‌کنه زود خودمون رو جمع‌وجور کنیم و تدبیر تازه‌ای بیندیشیم.