«کلمات برخی‌شان دلبرند و برخی‌شان دل‌بُر. دلبرهایشان دل‌هایمان را نزدیک‌تر می‌کنند و دل‌بُرهایشان دل‌هایمان را دورتر.» امروز این جمله از سر کوی ذهنم گذر کرد و من از سرتا پا مشعوف از یافتن دلبر و دل‌بُر شدم. این کلمه‌ها و جمله‌ها چگونه راه‌شان را از میان نهان‌ترین پستوهای ذهن‌مان می‌یابند تا به فکرمان برسند؟ چه رازی در میان است؟ یک چیز را خوب می‌دانم؛ هر چه اشتیاق‌مان به چیزی بیشتر باشد، تعبیرهای زیباتری برای بیانش و راه‌های بهتری برای انجامش می‌یابیم. نیک‌ترین‌ها را برای عزیزترین‌ها می‌خواهیم. پس راز این است: همواره در زندگی‌مان چیزهایی داشته باشیم که مهرشان عمیقا در وجودمان ریشه بدواند و ما را بر آن دارد که بهترین راه‌ها را برایشان کشف کنیم.