یک:

یکی از درس‌های مهمی که از معلم زبانم -که الان افتخار همکاری رو هم باهاش دارم- یاد گرفتم درباره آرایش کردنه. ایشون اکثر اوقات بدون آرایش هستند بدون آریش مطلق! و فقط به صورتش وازلین می‌زنه. یک دختر پرانرژیه که بیشتر به سلامت جسمی‌اش توجه می‌کنه. نکته‌ای که ایشون در کلاس‌های دختران متوجه شده اینه که دخترایی که جلسه اول با آرایش زیاد حاضر می‌شن وقتی می‌بینن معلم‌شون آرایش نداره، از جلسات بعدی با آرایش بسیار کمتر یا بدون آرایش حاضر می‌شن. از همین جا بود که توجهم به موضوع آرایش کردن یا نکردن جلب شد و دوست داشتم که به یه جواب خوب براش برسم. متنی که در ادامه میاد رو در سایت یوتوپیا؛ سواد اکولوژیک برای همگان به نشانی eco-literacy.net خوندم که تا حد زیادی موضوع رو برام روشن کرد و جور دیگر دیدن را بهم نشان داد.

دو:

خانم «آلیشا کیز» خواننده معروفی است که بیش از سی و پنج میلیون نسخه از آلبوم‌هاش فروش رفته. ایشون تصمیم گرفته دیگه از لوازم آرایشی استفاده نکنه. چرا؟ به این دلایل:

توانمندسازی زنان

یکی از دلایلِ آلیشیا برای ترکِ آرایش این است که او همیشه از این‌که کسی عکسی بدونِ آرایش از او بگیرد و منتشر کند واهمه داشته است … نوعی احساسِ شرم! اگر آلیشیا با آن همه شهرت و موقعیتِ منحصر به فرد چنین احساسی‌ داشته، تکلیفِ میلیون‌ها زنِ دیگر مشخص است. موضوع البته تنها به زنانِ بزرگسال محدود نمی‌شود؛ دخترانِ جوان و جوان‌تر نیز خود را زیرِ این فشار احساس می‌کنند و به خاطرِ آن هر روز هزینهٔ بیشتری برای پنهان کردن زیباییِ طبیعیِ خود با موادِ آرایشی‌ پرداخت می‌کنند.

این بخشی از یکی از ترانه‌های آلیشا است:

هر صبح از لحظه‌ای که از خواب بلند میشم
به خودم می‌گم چی میشه اگه اون همه آرایش رو توی صورتم نمالم!
کی گفته باید اون چیزی که ازش ساخته شدم رو پنهان کنم!
شاید این همه «میبیلین» (برند معروف لوازم آرایشی) داره عزت نفسم رو می‌پوشونه

شاید پیش‌قدمیِ آلیشیا به بسیاری از زنان این جسارت را بدهد که با او در رهایی از چهره‌هایِ مصنوعی و مخارجِ غیرضروری همراه شوند.

پول ندادن به ابرشرکت‌ها

به نظر من آلیشیا با ارجاع دادن به مِیبیلین درست به هدف زده است. ابرشرکتی که بر بازارِ بین‌المللیِ لوازمِ آرایشی مسلط است و در حال حاضر بیش از ۱۸۰ میلیارد دلار ارزش دارد. تصور کنید به جای آن‌که با این پول به زنانِ جوان حس بدی نسبت به خودشان القا شود، چه کارهایِ مفیدی می‌توان انجام داد. حتی لزومی ندارد این پول اصلاً خرج چیزی شود. در این صورت زنان نیازی به این همه پول نخواهند داشت، تنها شاید بتوانند کمی بیشتر احساسِ آسودگی کنند و از زندگی لذت ببرند.

اقتدارِ ابرشرکت‌ها به دموکراسی آسیب می‌رساند. این یکی از مهمترین دلایلی است که تارنمایِ ما اساساً وجود دارد. از این‌رو، ما هر آن چیزی که سببِ از کف رفتنِ پول و در نتیجه اقتدارِ این ابرشرکتها شود را پاس می‌داریم.

کاهشِ شکنجه‌ی حیوانات

آزمایشِ موادِ آرایشی رویِ حیوانات در اروپا و چند کشورِ دیگرِ جهان ممنوع است (اما نه در ایالاتِ متحده). اما آیا این ممنوعیت‌ها برایِ ابرشرکت‌ها مفهومی دارد؟ ابداً هیچ! ابرشرکت‌ها (بر خلافِ مردم) به مرزهایِ جغرافیایی محدود نمی‌شوند. اگر در جایی از دنیا نتوانند رویِ حیوانات آزمایش کنند (یا برده‌داریِ اقتصادی کنند، یا اتحادیه‌هایِ کارگری یا صنفی را در هم بشکنند، یا زباله‌های سمی را سر به نیست کنند، یا داروهایِ ممنوعه بفروشند یا …)، آن‌را درگوشه‌ای دیگر از دنیا انجام خواهند داد.

شما می‌توانید با تحریمِ شرکت‌هایی که از حیوانات برایِ آزمایشِ محصولاتشان استفاده می‌کنند، یا حتی فراتر از آن، با در پیش گرفتنِ راهِ آلیشیا و دست کشیدن از همه‌ی این‌گونه محصولات، از شکنجه‌ شدنِ میلیون‌ها حیوانِ بی‌گناه جلوگیری کنید.

محیطِ زیست

اگر آلیشیا بتواند میلیون‌ها زنِ دیگر را ترغیب کند که مثلِ او دست از آرایش بکشند، دیگر به کارخانجاتِ غول‌آسا، کامیون‌هایِ حمل و نقل، سوخت‌هایِ فسیلی، تولیدِ صنعتیِ موادِ شیمیاییِ مصنوعی و محفظه‌هایِ پلاستیکی و حجمِ عظیمِ زباله‌هایِ پلاستیکی—که بخشی از آن‌ها در نهایت به زباله‌دانِ بزرگِ اقیانوسِ آرام که جزیره‌ای از جنسِ پلاستیک است افزوده می‌شود—نیازی نخواهد بود.