-کتاب خوندن رو دوست دارم؛ چون مثل یه گردابی میمونه که چند روزی آدم رو غرق خودش میکنه.
-یک روز کافی خواهی بود
برای تمام افکار زیادهخواهت کافی خواهی بود
برای خواستههایت، برای خودت و برای همگان کافی خواهی بود.
-دغدغهی چه را داری؟ آفرین. دریابشان. آنها راهبلدت هستند.
-ببین داری استعدادت را با چه کسی در میان میگذاری. بیشتر افراد سرکوبگرند، حتی خودت هم میتوانی جزو همان بیشتر افراد باشی.
-نوشتن، یک سفر ماجراجویانهی دونفره است؛ خودم به همراه خودم.
-زندگی بیشتر از آن که دست خودمان باشد دست شرایط است. ولی اگر همان یک تکهای که دستمان بهش میرسد را آباد کنیم، باقیاش نیز تحملپذیر میشود.
پینوشت: از میان آزادنویسیهای اخیرم.