زهرا قاسمی – می نویسم تا …

هفته پیش، به مادرم گفتم که برای مصرف خودمان در خانه، دوباره لیوان فرانسوی بگیرد. من نمی‌توانم با نسل جدید لیوان‌ها ارتباط برقرار کنم. آنها زیبایند اما چای در آنها زود سرد می‌شود، نمی‌شود برایشان مرد. فکر کنم از وقتی چشم باز کردیم، لیوان های فرانسوی را در خانه‌مان دیده‌ایم.…

«باید از یه هوای مه‌آلود و گیج‌کننده و ترسناک و دردآورد و خفه‌کننده‌ای عبور کنی تا به یه شفافیتی برسی. شفافیت درباره خودت، درباره دیگران، درباره جهان.» پی‌نوشت: این نوشته رو، پشت قبض المثنی تلفن‌مون نوشته بودم. برای آخرای مرداد امسال هست.