نوشتن عزیز؛ آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری. البته من تمام خوبی‌های شما و دیگران را نمی‌شناسم و این جمله‌ام کمی اغراق دارد. به‌همین‌خاطر، تصمیم‌گرفتم این نامه‌ را برای شمردن و تشکر از خوبی‌هایی که از شما درک کردم بنویسم. البته بدون اغراق.

نوشتن عزیز؛

متشکرم از اینکه در روزهای تعطیل به من حس تعطیل بودن نمی‌دهی.

متشکرم از اینکه هستی و وقتی همه خوابیده‌اند من می‌توانم بنویسم.

متشکرم از اینکه یک‌جوری خاصی سرگرم‌کننده‌، لذت‌بخش و چالش‌ برانگیز هستی که گذشت زمان را متوجه نمی‌شوم.

متشکرم از اینکه مرا به چالش می‌اندازی؛ چالش شروع‌کردن یک نوشته، چالش تمام‌کردن یک نوشته از سخت‌ترین چالش‌هایی است که تجربه کرده‌ام ولی وقتی  با موفقیت از آن عبور می‌کنم حس خوبی پیدا می‌کنم. باز هم متشکرم.

متشکرم از اینکه با صبوری به حرف‌های من گوش می‌کنی. و نه تنها گوش می‌کنی بلکه اجازه می‌دهی حرف‌های دست‌و پا شکسته، پر از اشکال و پر از تپق‌ام را هم بزنم و

متشکرم از اینکه حرف‌های دست و پا شکسته و پر از اشکال و پر از تپق‌ام را به رویم نمی‌آوری و وانمود می‌کنی که حرف‌هایم را می‌فهمی.

امیدوارم همیشه همینطور خوب بمانید.

دوستدار شما زهرا.