نمی‌دانم چرا تا حالا به فکرم نرسیده بود که وقتی یک آهنگ را چندین بار گوش می‌کنم، می‌توانم خودم هم آن را زمزمه کنم؟ خیلی هم لذت‌بخش است؛ به خصوص وقتی سعی می‌کنی صدایت را همگام با خواننده بالا و پایین ببری(نمی‌دانم اصطلاح فنی‌اش چیست. از صدا فقط گام بالا و پایین و نوت بالا و پایین به گوشم خورده است.) خودت که بخوانی متوجه ظرافت صدای خواننده و استعداد خودت(!) در خوانندگی می‌شوی. تمرین و چالش خوبی است.

همیشه دوست داشتم در موقعیت‌های مختلف، بیت‌هایی از حافظ و سعدی و مولانا و … به ذهنم برسد، ولی اخیراً، با توجه به هر موقعیت، بخش‌هایی از آهنگ‌ها به ذهنم می‌رسند. چند روز پیش، برادرم که به خانه آمد با دیدن موهای درهم برهمش، «موهاتو تو دست باد شونه نکن» مرتب در ذهنم تکرار می‌شد. من از جناب حافظ و سعدی معذرت می‌خواهم که آرمان‌هایم دارند بیراهه می‌روند.