یک دوست قهرو دارم. خودش قهر می‌کند و خودش آشتی می‌کند. رابطة‌مان خیلی نزدیک و صمیمی نیست، اما دوستی چند سالة‌مان تا حدی هست که این رفتارش بهم بر بخورد. آنقدری هم فاصله بین‌مان زیاد نیست که رفتارش برایم مهم نباشد و نادیده بگیرم.
ذهنم مدتی درگیر این مسئله بود. نمی‌خواستم مثل خودش قهر کنم. می‌خواستم یکدفعه رابطه‌ام را با او قطع کنم. یک نیمچه تعریفی از قهر کردن داشتم: اگر راجع به موضوعی اختلاف دارید و گفتگو به نتیجه نمی‌رسد با قهر کردن مخالفت‌تان را نشان می‌دهید آن هم با مدت مشخص. خب در این مورد، موضوع که مشخص نبود گفتگویی هم که صورت نگرفته است. پس این چگونه قهری است؟ چرا قهر را خراب می‌کنید اصلاً؟!
نسبت به موضوع کنجکاوتر شدم، در گوگل بیشتر درباره آن جستجو کردم و در چالشی خودجوش خواستم خودم را جای او بگذارم که می‌خواهد با من قهر کند.
اول از چالش بگویم که مثل این است که راست دست باشی و بخواهی متنی را با دست چپ بنویسی حتی از این هم سخت‌تر است خصوصاً مقاومت و امتناعی که از این کار داری. با همین دست چپ، چند مورد احتمالی پیدا کردم که با بزرگنمایی می‌توانستند تبدیل به موضوعی برای دلخوری شوند. البته من این موارد را دستِ بالا گرفتم چون می‌خواستم از نقطه‌نظرات خودم دربارة این موضوع دور شوم.
دلخوری یک مسئله کاملا طبیعی است. گاهی به خاطر سوءتفاهم و گاهی هم به حق اتفاق می‌افتد مهم رفتار ما بعد از آن است. گاهی مستقیما مطرح می‌کنیم تا منظورش را واضح توضیح دهد اگر اشتباهی شده معذرت خواهی کند یا اگر ما اشتباه برداشت کرده‌ایم جلوی یک سوءتفاهم را می‌گیریم. گاهی هم به یکباره قهر می‌کنیم!
جام‌جم آنلاین هم می‌گوید:
« افرادی که نمی‌توانند دلخوریشان را با روش‌های درست نشان دهند به قهر کردن متوسل می‌شوند. این افراد شیوة گفتگوی سالم و بروز صحیح خشم را نمی‌دانند و با کناره‌گیری از دیگران، حتی عزیزانشان، می‌خواهند عصبانیت‌شان را نشان دهند و آنها را گرفتار احساس گناه کنند. ممکن است قهر کردن موجب شود دیگران به خود بیایند و واکنش نشان دهند و حتی عذرخواهی کنند، اما بیشتر مواقع شرایط را بدتر کرده و صمیمت را از بین می‌برد.»
قهر کردن بیشتر از آنکه به حل مسئله منجر شود، مسئله را پیچیده‌تر می‌کند. قهر کردن یعنی نمی‌توانیم از طریق گفتگو مشکلی را حل کنیم پس با قهر کردن از آن فرار می‌کنیم. با این کار هم‌چنین از مسئولیت مشکل پیش‌آمده هم شانه خالی می‌کنیم و آن را تماما بر شانه دیگری می‌اندازیم.
واکنش مناسب در برابر کسی که قهر می‌کند:
جدی نگیرید. کسی که قهر می‌کند سعی دارد مسئولیت عدم بلوغ احساسی خود را گردن شما بیندازد و اگر شما نگران و بی‌حوصله شوید و واکنشی که آنها می‌خواهند نشان دهید، باعث می‌شوید که به هدفشان رسیده و برنده شوند. به این ترتیب یاد می‌گیرند هربار که خواسته‌ای دارند با قهرکردن به آن برسند. در این مواقع به جای بی‌حوصلگی، با نادیده گرفتن رفتارشان، به آنها اجازه دهید احساس‌شان را مدتی این‌گونه بروز دهند و هرگز تسلیم خواسته‌هایشان نشوید. خودشان به مرور خسته شده و دست از قهر بر می‌دارند. گاهی هم تصمیمات جدی‌تری باید گرفته شود.
خواندن این مطالب تصورم را از قهرکردن عوض کرد. قهر بیش از آنکه ابزار باشد نشان دهنده نقص و خللی در شخصیت است. کسی که عادت به قهر دارد برای بهبود وضعیتش باید زیاد تمرین کند و با بهتر شدنش، رفتارهای قبلی‌اش کم اهمیت‌تر می‌شود و روابط جدید و با کیفیت‌تری را تجربه خواهد کرد.
