آوردهاند که: «نشکن این مال توئه.» اگه گفتید منظورش چیست؟ آفرین. دل. منی که متن آهنگها یادم نمیماند، نمیدانم چندبار این آهنگ را گوش کردهام که این تکهاش ملکه ذهنم شده است. یک مضمونی از یک بیت شعر هم توی ذهنم است که آن هم دربارهٔ قلب و دل بود و میگفت اگر قلبم را بشکنی، آنجا خانهٔ خودت هم هست. حدیث هم داریم که «قلب حریم خداست.» خب حالا کمکم سرآستینهایتان را آماده کنید یکوقت اشکتان درآمد، وسط روضه پا نشوید بروید دنبال دستمال.
نمیدانم در روابطمان چقدر مراقب شکستن طرف مقابلمان هستیم. چقدر میتوانیم با آدمها به طور انسانی برخورد کنیم یا خود آدمها چقدر ظرفیت و پذیرش مسائل مختلف را دارند تا نشکنند یا کمتر بشکنند یا با حداقل درد بشکنند. نمیشود هم که همه را راضی نگه داشت. ولی میشود رعایت انسان را کرد. برای یک کاری، چهار نفر، میتوانند یک نفر را سرزنش کنند، ولی یک نفر هم پیدا میشود که بفهمد نباید او را سرزنش کرد و زاویه دیگری از موضوع را به او نشان میدهد. میتوان نور به زندگی فردی تاباند و آیا جایی که نور هست، خدا نیست؟
همزمان با بزرگ شدن جسم و احتمالا ذهنمان، درکمان از آدمها نیز باید رشد یابد. برای درک آدمها، ابتدا باید خودمان و پیچیدگیهایمان را درک کنیم. درک روانشناسیمان از پیچیدگیهای انسان و نیازها و مسائلشان را بالا ببریم تا گشودهتر و با آغوشی باز با خودمان و آدمها برخورد کنیم. ما توی قلب و ذهن همدیگر خانه داریم و این یک محل امن برایمان است. اگر میتوانیم بمانیم که به نحو درستش بمانیم، اگر هم نمیتوانیم، راه درستش را بیابیم. به تعداد افرادی که به طرز بدی قلبشان را میشکنیم، یک محل و پناهگاه امن در دنیا را از دست میدهیم. دیگر خود دانیم.
وقعاً بعضی از حرفها حسابی نابود کنندهان. اون لحظه خودت ترسیدی و دست و پاتو گم کردی و خوف برت داشته و اونا هم میان زخمها رو میتراشن!
به خیال خودشون هم دارن کار درستی میکنن و آگاهمون میکنن!
اون پاراگراف آخر «همزمان با بزرگ شدن جسم و احتمالا ذهنمان، درکمان از آدمها نیز باید رشد یابد.» یاد یه ضربالمثل عربی افتادم. میگه قدش قدِ نخلِ ولی عقلش قدِ سنگِ! دقیق یادم نیست ولی معنیش یه چیزی تو این مایههاست:))
جسمش قد کشیده ولی عقلش مثل یه تخته سنگ مونده. ظاهرش رفیعه ولی عقلش هیچ روزنهای برای نفوذ نداره و سفت و سخت چشبیده به دنیای محدود خودش. بدون اینکه تکون بخوره! این آدما تغییر نمیکنن. تهش میشکنن. اونم بسختی!
تحلیل از زهرا ملقب به زهور:)))
اینجا رو خیلی دوست دارم. راحتتر از هرجای دیگهای میتونم بنویسم:)
اون آدما هم خودشون آسیب میبینن هم به بقیه آسیب میرسونن. نکتهٔ تلخ ماجرا اینجاست.
ممنونم که نظرت رو برام مینویسی. خوشحالم که این نظر رو راجعبه اینجا داری. امیدوارم همیشه خوب و سلامت باشی دوست خوبم.