مثل میکل آنژ، که چیزی را درون آن تکه سنگ می‌دید، آنانی که می‌نویسند هم چیزی را درون خودشان می‌بینند. چیزی را که به چشم سر نمی‌توان دید، اما به چشم دل چرا. میکل آنژ قلم و چکش‌اش را بر می‌داشت و اینان قلم و کاغذشان را. می‌نویسند و می‌نویسند و می‌نویسند تا زواید را کنار گذاشته و به اصل برسند. می‌نویسند تا آنچه در عمیق‌ترین لایه وجودشان است را کشف و آشکار کنند.